நீ இரவு உணவு

சமைத்துக்கொண்டிருக்கும்போது…

ஒரு சொட்டு

தேன்துளிக்கு

பல்லாயிரம் மலர்களில்

அமர்ந்தெழுகின்றனவாம் தேனீக்கள்!

நான்

மனிதனாக

பிறந்ததினால்..

உன் இரு இதழ்களில்

பல லட்சம்

தேன்துளிகள் பருகுகிறேன்.

                                                            வே.சுப்ரமணியன்.

உதடுகளால்

பேசப்பட்டால்

அது

மௌனமொழி கிடையாதாம்!

காற்றுக்கு

உருவம் கொடுத்தது..

தூரத்தில் நின்று

நீ கொடுத்த

முத்தம்.

காதலிக்கும் போது

செலவழித்த பணத்தை

காதல்

தோற்றுவிட்டால்

திரும்பப்பெற்றுக்கொள்ளலாம்.

அறிவிப்பு பலகையுடன்

அறிமுகமானது

ஒரு

காப்பீட்டு நிறுவனம்!

தோற்காது

என்ற நம்பிக்கையில்

நிறுவனத்தை

சீண்டவில்லை எவரும்.

அப்படியே

நின்றுவிடக்கூடாதா

என் மூச்சு...!

என் சுவாசப்பையில்

உன் மூச்சுக்காற்று

நிறைந்து உள்ளபோது.

வே.சுப்ரமணியன்.

நீ

என்றைக்காவது

கருப்பு வானவில்லை

பார்த்ததுண்டா......?

உன்

அழுமூஞ்சியைப்பார்க்கும்போதெல்லாம்

எனக்கு

இப்படித்தான் தோன்றும்.